معنی ندائی سمرقندی - جستجوی لغت در جدول جو

ندائی سمرقندی

لغت نامه دهخدا

(دِ یِ سَ مَ قَ)

از شاعران قرن دهم است. مردی خوش طبع و عاشق مزاج بود و به عشق دلبری نظام نام مراحل زندگی پیمود و قصیده ای که به نامش انشاء نمود مطلعش این است:
من دلشکسته گویم صفت نظام نامی
که نداشت بی وصالش دل ناتوان نظامی.
آخر از ناسازی دوران در وطن بجان آمد و در عهد همایون پادشاه به هندوستان آمده به رتبۀ تقرب پادشاهی رسید. در سال 966 هجری قمری در هندوستان وفات کرد. از اشعار اوست:
وه چه خرام است قد یار را
بنده شوم آن قد و رفتار را.
#
سر کویت که عمری بودم آنجا
به عمر خود کجا آسودم آنجا؟
چه پرسی: نادری چونی در آن کو؟
گهی ناخوش گهی خشنودم آنجا.
#
گرد یاقوت لب لعلت عجب خطی دمید
هیچکس در دور یاقوت اینچنین خطی ندید

لغت نامه دهخدا

نجاری سمرقندی

(نَجْ جا یِ سَ مَ قَ)

اسعد، ملقب به سعدالدین و متخلص به نجاری. از شاعران نیمۀ اول قرن ششم هجری است و به روایت عوفی ’اکثر نظم او رباعیات است و در آن شیوه شهرتی دارد’. نظامی عروضی در چهارمقاله نام او را نجار ساغرجی نوشته و گوید که از شعرای دربار خضرخان و معاصر با عمعق است. از اشعار اوست:
دیوانه مرا دو زلف بر بند تو کرد
بیگانه مرا ز خویش پیوند تو کرد
قصه چه کنم دراز، کوتاه این است
ما را به سمرقند سمر، قند تو کرد.
ای روی دل دلشده جز سوی تو نی
تن را دل و جان بجای یک موی تو نی
بیچاره دل خون شده را وقت سرشک
از دیده گذر باشد و از روی تو نی.
آن دلبر قصاب ز من باد بحل
هرچند که برگرفت و کردم بسمل
زلفش چو قناره شدسراسر معلاق
آونگ بجای گوشت از وی همه دل.
رجوع به چهارمقالۀ نظامی عروضی چ قزوینی به کوشش معین، تعلیقات صص 139- 140 ولباب الالباب ج 2 ص 383 و احوال و اشعار رودکی ص 458 شود

لغت نامه دهخدا

معنی ندائی سمرقندی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما